Ως γνωστό, η παχυσαρκία αποτελεί γενεσιουργό αιτία δεκάδων δυσμενών καταστάσεων και προβλημάτων υγείας, όπως είναι οι υπεριλιπιδαιμίες, η λιπώδης διήθηση της ήπατος, ο διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, τα αναπνευστικά προβλήματα, και άλλα. Η δριμύτητα όλων αυτών των καταστάσεων, αυξάνεται σε περιπτώσεις νοσογόνου παχυσαρκίας, όταν δηλαδή ο δείκτης μάζας σώματος υπερβαίνει το 40. Τα τελευταία χρόνια, στο πεδίο αντιμετώπισης της νοσογόνου παχυσαρκίας, έχουν παρατεθεί συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως ο γαστρικός ρυθμιζόμενος δακτύλιος, η γαστρική παράκαμψη (By-Pass), η αφαίρεση του γαστρικού θόλου (sleevegastrectomy) και η χολοπαγκρεατική παράκαμψη (μια πολύ βαριά επέμβαση με περιορισμένο στόχο ασθενών).
Άλλωστε, μια προσεκτική ματιά σε κάποιους από τους κανόνες σίτισης που πρέπει να εφαρμόζονται μετά από περιοριστικού τύπου επεμβάσεις για την παχυσαρκία (π.χ. τρώτε αργά και μασάτε πολύ καλά την τροφή σας, μην πίνετε μεγάλες ποσότητες υγρών παράλληλα με το φαγητό σας, προεπιλέξτε μικρές μερίδες, κ.λ.π.), συνηγορούν στην αναγκαιότητα για διαμόρφωση νέων συνθηκών διατροφής.
Τοποθετείται στο άνω μέρος του στομάχου ένας δακτύλιος, δίνοντας στο στομάχι την μορφή κλεψύδρας, με συνεπακόλουθο τον κορεσμό με μικρή ποσότητα τροφής. Δεν ενδείκνυται για τους λάτρεις των γλυκών, των αναψυκτικών και βέβαια για όσους έχουν υιοθετήσει το τσιμπολόγημα σαν στάση διατροφής..
Επέμβαση με διπλή επίδραση : 1) προκαλεί δυσαπορρόφηση (ο ασθενής δεν απορροφά όλα τα θερμιδογόνα συστατικά της τροφής, επειδή μειώνεται χωρίς όμως να κόβεται, το μήκος του λεπτού εντέρου όπου πραγματοποιείται η διαδικασία της απορρόφησης), 2) προκαλεί περιορισμό του όγκου προσλαμβανομένης τροφής
Αφαίρεση Γαστρικού Θόλου (sleevegastrectomy)
Απομονώνεται και αφαιρείται τμήμα του στομάχου, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται ευκολότερα κορεσμός, ενώ παράλληλα μειώνεται και η παραγωγή μιας ορμόνης, της γκρελίνης, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην όρεξη (αυξάνει την όρεξη).
Ίσως στο μέλλον αποτελέσει την 1η επιλογή ανάμεσα στις υπάρχουσες επεμβάσεις
Η διατήρηση του απολεσθέντος βάρους, που αποτελεί και τον ουσιαστικό στόχο σε κάθε προσπάθεια αδυνατίσματος, φαίνεται από μελέτες πως επιτυγχάνεται σε σημαντικό ποσοστό με κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις, εφόσον τηρηθούν επαρκώς οι προ- και οι μετ-εγχειρητικοί διαιτητικοί κανόνες και βέβαια εφόσον η επιλογή του υποψηφίου έχει διεκπεραιωθεί μέσα από αυστηρά κριτήρια (π.χ. Δείκτης μάζας σώματος >40 ή Δείκτης μάζας σώματος >35 με συνύπαρξη σοβαρών συνοδών παθολογικών καταστάσεων, ανεπιτυχής έκβαση προηγούμενων προσπαθειών αδυνατίσματος διαφορετικής προσέγγισης, συναίνεση ως προς την παρακολούθηση διαιτολόγου αλλά και ψυχολόγου κ.άλλα).
Συνοψίζοντας θα λέγαμε πως η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας έχει σημαντικό επιβοηθητικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, εντούτοις εκτός του ότι δεν έχει ένδειξη για κάθε παχύσαρκο, συνοδεύεται και αυτή από, έστω και περιορισμένους, κινδύνους που πρέπει πάντα να λαμβάνονται υπόψιν.