Δελτίο Τύπου του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής (ΕΙΔ) για τη παγκόσμια ημέρα Διαβήτη

Εικάζεται δε, πως άλλα τόσα άτομα έχουν διαβήτη αλλά δεν το γνωρίζουν.

Το θέμα τόσο της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη, όσο και των επομένων ετών έως και το 2013, αφορά την εκπαίδευση και τη πρόληψη του Σακχαρώδη Διαβήτη.
Όπως όλα τα επιστημονικά στοιχεία συνηγορούν, η ισορροπημένη διατροφή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο πρόληψης αλλά και αντιμετώπισης του διαβήτη.
Για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια επιστημονικοί όροι, όπως η έννοια του Γλυκαιμικού Δείκτη, έχουν διεισδύσει στη καθημερινότητα του ατόμου με διαβήτη και ο κλινικός διαιτολόγος καλείται να λάβει ουσιαστικό ρόλο έγκυρης ενημέρωσης και εκπαίδευσης.

Ο Γλυκαιμικός Δείκτης υποδεικνύει πόσο αυξάνουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, 2-3 ώρες μετά την κατανάλωση της τροφής και αναφέρεται σε τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες. Ως τροφή αναφοράς θεωρείται το άσπρο ψωμί με γλυκαιμικό δείκτη 100 (παλαιότερα ως τροφή αναφοράς εκλαμβάνονταν η γλυκόζη). Η δομή του αμύλου εμπλέκεται στην διαμόρφωση του γλυκαιμικού δείκτη και σήμερα γνωρίζουμε για παράδειγμα πως το ρύζι και τα ζυμαρικά έχουν χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από τη βραστή πατάτα.

Συγκεκριμένα τα άτομα της ομάδας που κατανάλωναν τα επιδόρπια νέας γενιάς (με γλυκαιμικό δείκτη κάτω από 49), αν και κατανάλωναν πιο συχνά επιδόρπια από τα άτομα της ομάδας σύγκρισης, παρουσίασαν καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο. Δηλαδή η μεταβολή της μεταγευματικής αύξησης του σακχάρου ήταν μέσα στα φυσιολογικά όρια, ενώ παράλληλα σημείωσαν και απώλεια βάρους, σε σχέση με τα άτομα της άλλης ομάδας.
Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, που εμφανίζεται σε νεαρή ηλικία, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού λειτουργεί λανθασμένα, καταστρέφοντας τα νησίδια του παγκρέατος, εκλαμβάνοντας τα σαν «ξένο» σώμα. Στα νησίδια του παγκρέατος, που δεν είναι τίποτα άλλο από «συστάδες» κυττάρων, υπάρχουν και τα β-κύτταρα που παράγουν την ζωτικής σημασίας ορμόνη, ινσουλίνη. Καταστροφή των νησιδίων του παγκρέατος, συνεπάγεται από ελάχιστη έως καθόλου παραγωγή ινσουλίνης για τον οργανισμό. Έτσι ο ασθενής αναγκάζεται να ξεκινήσει θεραπεία με ινσουλίνη εξωγενώς.
Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, που εμφανίζεται συνήθως σε ηλικίες άνω των 40, συνυπάρχει μια μειωμένη ικανότητα των κυττάρων του σώματος να αξιοποιήσουν την ινσουλίνη (κατάσταση γνωστή ως ινσουλινοαντίσταση) με μια προοδευτική δυσλειτουργία των β-κυττάρων του παγκρέατος (με αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου οι ανάγκες του οργανισμού για ινσουλίνη να μην καλύπτονται).